Fibromialgia jest chorobą o nieznanej przyczynie, na której obraz kliniczny składa się przewlekłe odczuwanie bólu w miejscach typowych oraz uogólnionym bólem mięśniowo-stawowym. Na ogół chorują kobiety o morfologii kaukaskiej. Prócz bólu osoby cierpiące na fibromialgię muszą zmagać się z zaburzeniami snu, lękiem, depresją czy zmęczeniem. Jest to szeroki wachlarz dolegliwości, który w sposób drastyczny wpływa na jakość życia.
Rozpoznanie choroby nastręcza klinicystom dużych problemów. Przede wszystkim dlatego, że nie ma badań dodatkowych, które mogłyby przybliżyć prawidłowe rozpoznanie. Diagności opierają się głównie o badanie podmiotowe i wykluczenie innych chorób. Sposobem na przybliżenie się do prawidłowego rozpoznania stanowią kwestionariusze i mapy bólu ciała.

Ból jest zjawiskiem odczuwanym subiektywnie i indywidualnie. Oznacza to, że jeżeli ktoś mówi, że go boli i ból jest silny to nikt nie ma podstaw wątpić, że tak się nie dzieje. Znamy dwa główne rodzaje bólu – ostry i przewlekły. W przypadku bólu ostrego można łatwo ustalić bodziec, który go wywołuje. Niestety ustalenie przyczyn bólu przewlekłego jest bardziej skomplikowane. Dodatkowo leczenie go nastręcza dużej ilości problemów. Dlatego też powstaje pytanie – fibromialgia jak lepiej radzić sobie z bólem? Pierwszą nasuwającą się odpowiedzią jest fakt, że osoby , które doświadczają bólu przez długi czas powinny zaimplementować do swojego życia nie tylko rozwiązania farmakologiczne (leki przeciwbólowe, leki przeciwdepresyjne), ale także oddziaływania psychologiczno-psychoterapeutyczne. Podstawą do tego typu podejścia jest wspomniany wyżej fakt o subiektywnym odczuwaniu bólu. Dlatego też osoby, które doświadczają lęku zdecydowanie częściej klasyfikują dany bodziec bólowy jako silniejszy niż pozostałe grupy osób badanych. Odziaływania psychoterapeutyczne ukierunkowane na radzenie sobie z lękiem mogą przynieść korzyść dla osób, które odczuwają przewlekły ból. Innym sposobem na łagodzenie dolegliwości stanowi wysiłek fizyczny. Zwłaszcza długotrwały wysiłek aerobowy. Dzieje się tak, gdyż organizm wytwarza endogenne opioidy, które modulują transmisje bólu. Pozostałe metody redukcji bólu stanowi akupunktura, hydroterapia, krioterapia czy przezczaszkowa stymulacja prądem stałym.

Radzenie sobie z bólem jest trudnym zagadnieniem, które wymaga efektywnej komunikacji między pacjentem a lekarzem oraz wspierającego środowiska najbliższych. Niestety nie każdy może liczyć na wystarczającą uwagę ze strony otoczenia, co wydłuża lata spędzone w cierpieniu.